Notices by Jelen 🇵🇸🏳️‍🌈🪓 (jelensuperstar@mastodon.gal)

@pcgaldo si, as zonas limítrofes ou da Galiza irredenta teñen unha situación cultural/identitaria ambigua e xeneralmente rexionalista, inda que cada comarca ten a súa historia. Como o Bierzo ten unha identidade galeguista/separatista/provincialista máis forte e con certos movementos sociais e políticos, é moi difícil que a Xunta de Castela e León conceda a cooficialidade do galego en ningún concello. En Lubián (Zamora) concedéronlla por ser unha rexión máis pequena e "tranquila". É unha movida.

Faime graza ter unha identidade nacional/rexional tan rara e ambigua pero é o k toca

Onte referíronse a min como "tú que eres medio gallega" wtf im NOT. Literal son full 100% HD dolby surround bercian. Non falo galego falo berciano occidental.

Somos os bercianos máis galegos ca os galegos? É obvio que sim

@pcgaldo tamén neste caso (nas ditaduras mediterráneas e tamén algunhas de LATAM) non houbo realmente unha compensación nin recoñecemento das vítimas, non houbo xustiza transicional, non existiu un equivalente a unha "desnazificación" nin xuízos contra os crimes de guerra. Ata ben entrada a década dos 1990, o silencio cara o pasado traumático e xenocida do franquismo foi a norma incluso na escritura de historia. A Transición é a perfecta metáfora dese silencio e ese olvido das vítimas.

@pcgaldo Que interesante. Sabes se estivo preso ou facendo traballos forzados? Moitas veces iso tamén marca moito ese silencio. Pero igualmente, se viviu arrestos de irmaos ou achegados sindicalistas e sobreviviu o suficiente como para ver a evolución e desenvolvemento do réxime incluso ata a transición, é o máis normal. Se quedou no estado español, ese silencio era por supervivencia. Mesmo para a xente que migrou, ese silencio do pasado traumático é o fenómeno máis común (+)

Houbo unha asignatura do máster que me fixo ver distinto e coller o gusto á historia militar. Que foi Historia Sociocultural da Guerra en Europa. España (1936-1939).

É moi importante entender as súper estruturas e sistemas e tamén o micro para achegarse á socioloxía e cultura das guerras. Cando cambias o foco e miras cara ás clases traballadoras e subalternas en lugar de velo todo dende o punto de vista dos actores e dirixentes, chegas a entender verdadeiramente o que supón a guerra.

Especialmente nas guerras civís, onde toda a poboación é o obxectivo e a retagarda é outro campo de batalla. Dende logo, comprender o entramado sociocultural dun suceso traumático colectivo é algo moitísimo máis complexo do que entender a enxeñaría militar.

Pode parecer inocente, pero antes de ler a bibliografía desta materia costábame moito comprender que era o que mantiña a milleiros de soldados na fronte puidendo desertar. Aí está a verdadeira enxeñaría social e política das guerras.